Ulica Nikole Milića

Nikola Milić (21. oktobar 1924, Jagodina – 12. januar 2000, Beograd) bio je istaknuti srpski glumac poznat po bogatoj karijeri u pozorištu, filmu i televiziji. Nakon završetka studija prava na Pravnom fakultetu u Beogradu i apsolviranja jugoslovenske književnosti na Filološkom fakultetu, Milić je započeo glumačku karijeru u amaterskom pozorištu "Goran". Ubrzo je napustio posao u Vojnom tužilaštvu kako bi se potpuno posvetio umetnosti.

Tokom svoje karijere, Milić je bio član nekoliko beogradskih pozorišta, uključujući Savremeno pozorište, Jugoslovensko dramsko pozorište, Atelje 212 i Beogradsko dramsko pozorište, gde je dočekao penziju. I nakon penzionisanja, ostao je aktivan na sceni sve do svoje smrti 2000. godine. Na filmu i televiziji, Milić je ostvario zapažene uloge u delima kao što su "Sumnjivo lice" (1954), "Kad budem mrtav i beo" (1967), "Više od igre" (1976) i popularnoj seriji "Srećni ljudi" (1993–1994), gde je tumačio lik Đure Sultana.Pored glume, Milić je bio poliglota i prevodilac sa engleskog, francuskog i nemačkog jezika. Sa sinom Bojanom koautor je "Enciklopedije svetske drame".

U njegovu čast, od 2005. godine na festivalu "Dani komedije" u Jagodini dodeljuje se nagrada "Nikola Milić" za najbolju epizodnu ulogu. Nikola Milić ostaje upamćen kao svestran umetnik koji je svojim radom dao značajan doprinos srpskoj kulturi i umetnosti.