Jovan Stefanović Branković, rođen 1465. godine, bio je sin despota Stefana Brankovića i mlađi brat despota Đorđa Brankovića.
Od 1493. godine delio je despotsku titulu sa bratom Đorđem, a od 1496. godine, nakon što se Đorđe zamonašio, sam je nosio despotsku titulu.
Jovan je držao prostrane posede u Sremu i drugim krajevima tadašnje Kraljevine Ugarske.
Za razliku od brata, Jovan je svoju misiju video u vojnoj borbi protiv Turaka, želeći da ih protera iz srpskih zemalja i povrati presto svojih predaka.
Proslavio se u borbama, posebno u Bosni kod Zvornika, i planirao je dalje operacije uz pomoć Mletačke republike.
Nažalost, smrt ga je sprečila da ostvari svoje ciljeve 1502. godine.
Jovan je bio poslednji srpski despot iz dinastije Brankovića, koji su se smatrali legitimnim naslednicima svetorodnih Nemanjića i ktitorima manastira Hilandar.
Održavao je veru i zaštitu svog naroda do kraja života.